Falmio leeft in Velm

Falmio leeft in Velm

Het Haspengouwse kerkdorp Velm telt zo’n 2500 inwoners. 12 daarvan wonen in Falmio, een woonvorm van Wiric. Hier, tussen de groene heuvels op een boogscheut van Sint-Truiden, zijn onze bewoners graag gezien. Ze maken deel uit van het dagelijkse leven in het dorp en bloeien open dankzij het spontane contact met medemensen.

In 2019 opende Falmio in het voormalige klooster in het centrum van Velm. Begeleidster Ilse Rondags (53) maakte de overstap naar naar deze woonvorm. “Het
was van bij het begin de bedoeling om onze bewoners te integreren in de plaatselijke gemeenschap”, vertelt ze. “En dat lukt. Het dorp vangt ons heel goed op. Als we gaan wandelen en op een bankje pauze nemen, komen mensen spontaan bij ons zitten om een praatje te slaan. Op onze beurt spreken we mensen die we tegenkomen ook aan. Het contact is enorm waardevol voor onze bewoners. Zo verbinden we met de lokale
gemeenschap.”

Samen spelen met basisschool ’t Vlindertje
“WE KIJKEN ER ALTIJD NAAR UIT OM SAMEN IETS TE DOEN”

De straat oversteken, een steegje achter enkele woningen door en daar is de poort naar basisschool ’t Vlindertje al. Directrice Hilde Van den Boer (57) is laaiend enthousiast over de samenwerking met Falmio. Het schoolfeest, carnaval, valentijn, of een doordeweekse dinsdag: elke gelegenheid is een goed excuus om samen te komen.
Hilde: “Onze kinderen moeten leren dat mensen met een mentale beperking ook gewoon mensen zijn. Ze wonen in de buurt en horen erbij. Het zijn zelfs heel lieve mensen. Als je ze tegenkomt, krijg je altijd een high five of een knuffel.” 

IN DE POPPENHOEK
De bewoners van Falmio en de kinderen verbinden makkelijk met elkaar.
Hilde: “Zeker met de kleuters, je voelt dat sommigen op
hetzelfde mentale niveau zitten. De eerste keer dat jullie
bewoners kwamen spelen, zette een van hen zich in de
poppenhoek bij de peuters en
speelde vlot mee. Dat vond ik
frappant en mooi tegelijkertijd.”
Ilse: “We voelen ons welkom.
Je wil niet weten hoe vaak de
bewoners vragen om nog eens
terug te komen.”
Hilde: “Het jaarlijkse
hoogtepunt is altijd ons
schoolfeest. Alle generaties
en soorten publiek zitten door
elkaar, maar iedereen geniet.
Het ontroert me elke keer
opnieuw.”